het Plaza de Armas in Cusco

Onze derde dag in Cusco, we knappen langzaam wat op. Wat is hoogteziekte toch een vreemd iets als je geboren bent in de lage landen. Hoofdpijn, duizeligheid, buikpijn, kortademig, het hoort er allemaal bij en je kunt er niet heel veel meer aan doen, behalve cocabladeren kauwen en cocathee drinken, dan langzaam wennen aan die 3400 meter. En dat is dus wel wat het doet: het went vanzelf! Je lichaam past zich aan aan de omstandigheden en over een dag of twee hebben we nergens meer last van.

Kijk, dat geeft de burger moed, en die moed pakten we vandaag alvast bij elkaar toen we besloten met Niels en Ana naar het centrale stadsdeel te gaan, het Plaza de Armas. Vorig jaar toen we hier waren, stond ons hotel vlakbij dit Plaza, dus we kennen deze omgeving  goed.

En daar waren alle oude bekenden weer: mensen moeten hier wel vreselijk last van hun gewrichten hebben, want elke 100 meter staat een dame een massage aan te bieden. De tekenaars en schilders lopen er rond met hun mappen vol met wat ze zelf zien als hedendaagse kunst, maar toch vooral toeristische kleurenplaatjes zijn van de stad en van de inca’s. Hee, daar is alweer een straatfeest! Deze keer is het een processie, want het katholicisme is hier nooit ver weg. Maar dan wel op z’n Peruaans, met vrolijke klederdracht, zich eeuwig herhalende fluitmuziek en altijd dat onvermoeibare dansen.

We lopen door op zoek naar een lunchgelegenheid. Een schoenpoetser wijst mij, onterecht, op de staat van mijn schoenen. Door ervaring wijs geworden laat ik dit nooit meer toe, de schoenpoetsers zijn het ergst, die lichten je op terwijl ze aan het poetsen zijn. We vinden een leuk restaurant waar we buiten kunnen zitten ( dat is in Cusco nog lastig te vinden, ze doen niet aan terrasjes over het algemeen). Ook als we daar zitten lopen de verkopers langs je tafeltje en ze verdwijnen pas als je een duidelijk ‘no, gracias’ hebt verkocht. Sigaretten, snoep, tekeningen, bloemen, fruit, het maakt niet uit, ze blijven langskomen. Waarom ik dit benadruk, is het feit dat het enorm opvalt omdat we pas nog in Arequipa waren, en daar was dat echt een stuk minder. Cusco is toeristischer, daar zal het ongetwijfeld ook mee te maken hebben, maar het verschil is groot en je moet je er niet teveel aan storen als je daar rondloopt.

Het voelt goed om hier weer te zijn en om beter (anders!) te kijken dan we vorig jaar deden. Toen waren we vooral onder de indruk en was het allemaal wel heel veel. Nu kijken we met andere ogen naar deze Inca-hoofdstad en waarderen we het meer, heb ik het idee.

Fijn dat we weer buiten zijn, dat we alweer een paar kilometer kunnen lopen zonder naar adem te happen. We gaan deze week, met de hulp van Ana, nog veel meer zien van de omgeving, want er is ook nog genoeg wat we nog niet eerder zagen.

Marco