Naar grotere hoogte in Cusco

We zijn terug in Cusco, waar het voor ons anderhalf jaar geleden allemaal begon toen Niels en Ana er trouwden. Nu logeren bij bij hun, leuk om te zien hoe ze nu wonen. De reisbranche Arequipa naar Cusco was niet al te lang, ruim een half uur vliegen was goed te doen, al moesten we alweer heel vroeg op. Het lijkt erop dat dit gebroken ritme van steeds vroeg opstaan, veel reizen en steeds wisselende (weers)omstandigheden ons nu opbreekt, want we zijn beiden ziek geworden. Vervelend, want daarmee hebben we dus nog weinig van de stad kunnen zien. Daar komt nu nog de hoogte bij, want Cusco ligt op 3360 meter in de Andes. Wat de hoogte betreft hebben we daar rekening mee gehouden, door vanuit Lima, via Arequipa (2300 meter) naar Cusco te reizen, zodat de hoogteverschillen niet te groot zijn. Maar toch, de eerste dagen zullen we hier toch wat last van hebben.

De komende dagen zullen we dus opnieuw kennis gaan maken met deze mooie stad, met vooral Ana als gids, want Niels moet werken. Vanochtend al ben ik met Niels en Ana naar de Plaza Tupac Amara geweest, waar de grote weekmarkt plaatsvindt. Overal mensen die iets willen verkopen, met of zonder kraampje. Mooie sfeer in die typische chaos die hier zo normaal is. De zon liet de gevoelstemperatuur tot boven de dertig graden oplopen, maar in de nacht is het hier echt heel koud. Nog weer extremer dan in Arequipa, door de hoogte.

Het verkeer blijft wonderlijk om mee te maken, zowel rijdend in een taxi of overstekend als je te voet bent. Er zijn zebrapaden, maar ik heb geen idee waarom die er zijn, want niemand stopt voor je, ook als als je al halverwege dat zebrapad bent. Dus oversteken is gewoon brutaal zijn en er het beste van hopen. Dat geldt voor auto’s ook, er lijken geen regels te zijn en iedereen wurmt zijn auto tussen het drukke verkeer.

Ik vroeg aan Ana hoe dit nu eigenlijk zat? Hoe kon zoiets werken? Zijn hier echt geen verkeersregels? En als er dan schade is, hoe regel je dat dan? Haar antwoord was wat mij betreft heel verrassend: jazeker, er zijn verkeersregels, maar de afspraak is dat niemand er zich aan houdt! Daar moest ik even over nadenken? Hoe kan een systeem werken zonder regels? De overheid probeert dit te veranderen, maar het volk vindt het eigenlijk wel prima zo en dus gaat het gewoon zoals het gaat. En als er schade is? Mensen zijn vaak niet verzekerd (dat is hier niet verplicht), en dus stappen beide bestuurders uit, worden boos, schelden wat op elkaar, en betalen over het algemeen ter plekke de schade (wat ze samen overeenkomen). En geen denken aan dat de politie erbij wordt gehaald, want dan treedt de bureaucratie in werking en worden beide voertuigen voor meerdere dagen ingevorderd. Toch interessant, die onoverbrugbare cultuurverschillen. Hoe bij ons alle gevat is in regels, en hoe hier dus wel regels zijn maar er simpelweg geen gebruik van wordt gemaakt.

Ik hoop dat we morgen weer hersteld zijn en weer nieuwe dingen gaan zien en beleven.

Marco