Het zit erop!

 Het zit erop! Ruim drie weken waren we in Peru. De terugreis duurde zo’n 24 uur. Het was vrijdag een nationale feestdag in Peru, Dia de Independencia. Helaas, die dag met feest, optochten en natuurlijk veel dansende mensen op straat moesten we missen, we zaten om 10 uur met zijn vieren en onze vier koffers en twee rugzakken in ons taxibusje op weg naar het vliegveld.

Daar viel ons op dat al die streng kijkende vliegveld-functionarissen allemaal gekleed waren in een shirt van het nationale voetbalelftal van Peru. Grappig om te zien natuurlijk, maar al gauw bleek dat de uitstraling weliswaar anders was, maar dat dat aan de strengheid van de ambtenaren niets afdeed: ons kleine koffertje was een centimeter te groot en dus moesten we 36 dollar afrekenen bij het inchecken. Nou ja, we waren wat bureaucratie gewend geraakt, dus dat was geen groot probleem.

Daar zaten we dan, in de wachtruimte van dat kleine vliegveld in Cusco. Nog wat grapjes maken, nog wat napraten, alles was eigenlijk wel gezegd en gedaan. Nog een knuffel, een traantje, nog maar een stevige knuffel, bemoedigende woorden, nog een keer zwaaien….daar gaan we!

Weg van Cusco, weg van Lima, weg van Peru, terug naar Nederland, waar het schijnt te regenen. Ook wel weer eens leuk.

Wat een reis was het geweest, het lijkt alsof we maanden zijn weg geweest. Lima, Paracas, Ica, de Ballestas eilanden, Arequipa, Colca Canyon, de condors, Cusco, de jungle van Puerto Maldonado, we hebben het allemaal gezien. Maar ja, dat is allemaal prachtig, maar het ging vooral om het weerzien met Niels en Ana.

Wat was het mooi en gezellig om bij hun thuis te logeren, te zien hoe ze wonen ( zo anders dan via een beeldverbinding met de telefoon). Juist die gewone dingen die we gedaan hebben waren het leukst, gewoon samen ontbijten, eten koken, afwassen (met koud water), samen met Niels naar zijn  stamkroeg, kijken hoe en met wie hij voetbalt op donderdagavond.

We zijn weer thuis, we sliepen meer dan 12 uur en zijn weer uitgerust. Alles is alweer zoals het was. Morgen weer aan het werk. Blij dat we thuis zijn? Natuurlijk, het was een heel mooie reis maar ook ontzettend vermoeiend. Maar we hebben alles gedaan wat we wilden doen, we hebben  met honderden foto’s natuurlijk alles vastgelegd en we hebben vooral heel veel mooie herinneringen aan deze drie weken samen. Tot de volgende keer, zeggen we dan, al weten we niet precies wanneer dat is.